Ik denk dat de meeste mensen, die mij persoonlijk kennen of ontmoet hebben, mij zullen omschrijven als vriendelijk, behulpzaam, optimistisch en ik hoor als het ware mijn kinderen roepen “vergeet niet om Teletubbie te noemen”. Ik zal in het kort proberen uit te leggen waarom ik de bijnaam Teletubbie heb gekregen. Ik heb de eigenschap en eigenwijze wil, om dingen van de positieve kant te willen benaderen en te kijken en zoeken naar een lichtpuntje in de duisternis. Maar nu komt de maar.
Soms lijkt er in mijn hoofd een botsing plaats te vinden, noem het een crash zo je wilt. Zo’n crash vindt plaats als ik iets hoor of probeer te begrijpen, maar er ergens een verband of logica ontbreekt voor mij. Dat doe ik niet bewust of met opzet, maar dit gebeurt gewoon letterlijk in mijn hoofd.
Voor diegene onder de lezers, die net als ik ook beeldend denken. Je zou het als volgt kunnen voorstellen. We zijn twee voertuigen op de weg en voertuig #1 brabbelt en babbelt al rijdend, een verhaal tegen voertuig #2. Voertuig #2 luistert aandacht tot voertuig #1 iets zegt waar voertuig #2 niets van snapt, omdat de logica van het verhaal niet te vinden is voor voertuig #2. Voertuig #2 vliegt hierdoor uit de bocht of crasht tegen muur van vragen.
Zie je het al voor je, dat brein van mij?
Leuk, beeldend en aardig vertelt, maar waar ga ik heen met dit verhaal? Ga er even voor zitten, hangen, liggen of stilstaan, dan deel ik mijn verhaal.
Het zit als volgt. Ik denk dat we allemaal wel eens te maken hebben gehad met een grote (overheids) instantie of een ander soortgelijk groot bedrijf. Ik hou er zelf niet van om mensen, instanties en dingen over één kam te scheren, dus dat zal ik nu ook niet doen. Met openheid en eerlijkheid voorop, ik heb me wel eens afgevraagd of bij deze instanties, her en der wat mensen werken, die niet of nauwelijks buiten komen of nauwelijks contact maken en hebben met andere mensen. Kortom ik heb het over het fenomeen ” behandeld worden als een nummer, in een eindeloos lange reeks”.
Waar nu die crash zit of aankomt, dat ga ik nu uitleggen. Als je contact hebt met, laten we het voor het gemak “de grote instantie” noemen en je hebt een vraag, een verzoek of iets dergelijks. Dan word je in veel van de gevallen, doorverwezen naar een pagina waar je jouw vraag, bezwaar of klacht schriftelijk binnen een vastgestelde tijd moet indienen. Telefonisch kan dat niet, want ze kunnen je niet doorverbinden met de desbetreffende collega of afdeling.
Daar is crash #1: We leven voor zover ik heb meegekregen in 2020, een tijd waarin we met en over de hele wereld in spraak en beeld met elkaar kunnen communiceren. De instantie beschikt ook over de benodigde communicatie apparatuur, want een medewerker kan mij wel (onaangekondigd) via een afgeschermd nummer bellen. Maar als ik bel en een medewerker wil spreken, dan kan dezelfde grote instantie, mij niet doorverbinden. Oké, leg mij alsjeblieft uit waarom dit technisch gezien niet mogelijk is. Ik kan het antwoord zelf invullen, maar dan kom ik niet verder dan onwil, werkwijze en opdracht van hogerhand om zo te handelen, misbruik en/of gebruik maken van je (machts) positie en meer van dit soort antwoorden. Als je een antwoord op mijn vraag hebt, laat het mij alsjeblieft weten want dat scheelt mij een crash in mijn hoofd.
Crash #2: Ik mag van de grote instantie schriftelijk een vraag, bezwaar of klacht indienen en daar heb ik een X aantal dagen of weken voor. Ik neem voor het gemak een financieel vraagstuk. Laten we zeggen dat door persoonlijke omstandigheden, mijn inkomsten zijn verminderd. Ik laat dit, zoals het hoort, netjes aan de grote instantie weten en deze grote instantie verwerkt dit met terugwerkende kracht. Als gevolg van mijn verminderde inkomsten, wordt er over een periode te veel ingehouden. In deze periode moet ik netjes wachten tot de grote instantie met een herberekening komt.
Nu draaien we de rollen om.
De grote instantie krijgt nog geld van mij. Ik krijg hierover een schrijven van de instantie en per direct wordt dit bedrag verrekend en ingehouden op eventueel andere, door mij te ontvangen bedragen.
Waar zit hier de logica? Waarom mag en kan de grote instantie wel direct inhouden en verrekenen, maar mag ik dit als individu niet?
Kan iemand mij een logische uitleg geven? Want ook hier kan ik het antwoord zelf invullen, maar dan kom ik niet verder dan onwil, werkwijze en opdracht van hogerhand om zo te handelen, misbruik en/of gebruik maken van je (macht) positie en meer van dit soort antwoorden. Als je op deze vraag een antwoord hebt, laat het mij alsjeblieft weten want dat scheelt mij een tweede crash in mijn hoofd.
Ik ben lekker op dreef, dus ik ga nog even door. In deze Corona tijd, hebben we volop te maken met (veranderende) regels. Dingen die voor de meeste mensen heel normaal waren en niet eens bij werd stil gestaan, zijn nu aan banden gelegd of beperkt mogelijk. Ga naar buiten en je ziet de verschillen tussen begin 2020 en nu. Regels, regels en nog meer regels. Sommige mensen houden zich eraan, sommige mensen beperkt en sommige niet. Ik laat in het midden in welk rijtje ik mij bevind, want dat doet er in dit verhaal niet toe. Het gaat namelijk nog steeds over de crash.
Waar zit hier de crash?
Stel ik behoor tot het rijtje, dat ervoor kiest, zich beperkt of niet aan de regels te houden, dan riskeer ik een boete.
Deze som zou er ongeveer zo uit zien:
Ik hou me niet aan de regels = Straffende maatregel
Tot zover duidelijk. Maar dan kijk ik om me heen en zie allerlei mensen, organisaties en politieke partijen, de regels aan hun laars lappen.
Deze som zou er zo uit zien:
Organisatie houdt zich niet aan de regels = Beperkte / géén straffende maatregel of het verdwijnt in de bekende doofpot.
Of ik dit allemaal uit m’n grote duim zuig. Was het maar waar zou ik bijna zeggen.
Google maar eens op doofpot affaires of op reviews van de klantenservice van grote organisaties. Er is helaas genoeg over te vinden, te lezen en te verbazen. Het speelt helaas al jaren en blijkbaar komen sommige mensen/ instanties er nog steeds mee weg.
Hoe dit anno 2020 nog steeds kan en gebeurt. Ik heb het antwoord niet, maar durf wel te zeggen dat we beetje bij beetje wakker lijken te worden en naar de andere kant van het verhaal durven te kijken en luisteren.
Het is als een kaartenhuis dat in elkaar stort en vanaf de grond weer moet worden opgebouwd.
Luister en kijk ik om me heen, dan zie ik steeds meer mensen vastlopen of buiten de boot vallen. Ik zeg niet dat dit verkeerd of goed is. Ik zeg ook niet dat dit normaal of abnormaal is. Het is iets wat ik waarneem en met mij ook anderen. Als steeds meer mensen vastlopen of buiten de boot vallen, dan zorgen & vragen zij om een beweging. Een beweging die nu tegen de geldende norm in lijkt te gaan. Het schudt ons wakker en roept als het ware “hallo” en nodigt ons uit om dingen vanuit verschillende invalshoeken, oogpunten en beleving te bekijken.
Ja, wellicht moet eerst het spreekwoordelijke kaartenhuis instorten, maar daarna begint het opbouwen.
Corona kan ons scheiden, maar het kan ook een uitnodiging zijn tot verbinden en ons dichter bij elkaar brengen. De keuze is aan jou en aan mij.
Ik maak dagelijks de keus, om naar eer en geweten dat stukje Lain Sayang Lain in praktijk te brengen. En ja, dit lukt de ene dag beter dan de ander, want ik ben en blijf mens en maak net als ieder van ons, mijn eigen persoonlijke groei door.
Om weer met een som af te sluiten:
Ik + Jij = Wij
Dat is wat mij betreft echte rijkdom en ook waar Lain Sayang Lain voor staat en om draait. Jij bent geen nummer, jij bent uniek, wij luisteren naar elkaar, we stellen vragen en we respecteren elkaars mening omdat eenieder uniek is en verschil er mag zijn.
Ik blijf waar ik dat nodig vind, rammelen aan wat muren en gevestigde normen en waarden. Waarom ik dat doe? Heel simpel….. Ik hou van nature van mensen en van het leven. En ja, ik loop wel eens vast in het drijfzand, maar ik krabbel er tot nu toe, steeds weer sterker uit.
Ik zit dan onder de modder, maar nooit en te nimmer word ik modder.
Nusa Ina
Kan iemand mij dit uitleggen?