De laatste tijd heb ik het woord verbinding regelmatig laten vallen. Het komt terug in de stukken die ik voor Kata² schrijf, in de gesprekken die ik met mijn familie of vrienden voer en ook in de Instagram live uitzending.
Ook om me heen hoor ik mensen steeds vaker praten over verbinding.
Misschien ook niet zo heel verbazingwekkend, als we kijken waar we het afgelopen jaar wereldwijd mee te maken kregen. De voor ons allen bekende Corona periode, waarin onder andere de 1,5 meter afstand een nieuwe regel werd. Het (spontane) contact van mens tot mens, is ineens niet zo heel vanzelfsprekend meer.
Ik denk dat (bijna) ieder mens in de basis, behoefte heeft aan contact. Is het niet in gesprek, dan is het een aanraking in de vorm van een hand, een knuffel, een bemoedigende schouderklop of enige andere vorm van lichamelijk contact.
Ik persoonlijk vind contact maken en in contact zijn, een onmisbaar iets. Ik ben van mezelf iemand die van mensen houdt, net zo goed en net zo veel, als ik ook van stilte hou. Als je mijn woorden in mijn schrijven voor Kata² terugleest, spreek ik over de verbinding die ik als Moluks Nederlandse vrouw mocht vinden bij en in mezelf. De verbinding tussen twee culturen, die in mij zijn verweven, maar ook de verbinding naar mens, dier, natuur. Kortom de verbinding in en met het leven.
Maar wat is nu verbinding?
Verbinding is volgens schrijfster Brené Brown
“De energie die bestaat tussen mensen wanneer zij zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen. Het gaat om kunnen geven en ontvangen zonder oordeel en steun en kracht ontlenen aan de relatie.”
Ik vind dit persoonlijk een hele mooie, inspirerende benadering, een denkwijze en visie waar ik me in kan vinden en ook naar probeer te handelen en te leven.
Ik denk namelijk dat ieder mens behoefte heeft om zich gezien, gehoord en gewaardeerd te voelen. Een van de veel gehoorde aandachtspunten is vereenzaming onder de ouderen. Maar we horen ook steeds vaker dat jongeren hier, ondanks het internet en andere communicatiemiddelen, mee kampen.
Trek je het gezien, gehoord en gewaardeerd voelen, door naar de kwestie en ervaring van mijn Molukse vader, mijn Molukse familie en de 70 jaar Molukkers in Nederland. Dan kunnen de woorden Gezien, Gehoord en Gewaardeerd voelen, een brug en een open weg leggen naar verbinding.
Hoe? Door in gesprek te gaan en te blijven met elkaar. Het bespreekbaar maken van het verdriet, de mogelijkheden, de pijn, de groei, de leerpunten, de speerpunten etc. Vragen stellen aan elkaar, luisteren naar het antwoord, de visie en gedachten van de ander en elkaar. Heel menselijk en begrijpelijk, zullen we soms een andere mening of visie hebben. Is dat een belemmering? Ja, misschien. Maar laat de belemmering dan een manier en uitnodiging zijn, om nieuwe wegen te verkennen. Kan het niet via links, dan proberen we rechts, lukt het niet omhoog, dan proberen we het omlaag, maar wat we ook doen laten we een beweging voorwaarts maken. Laten we samen in gesprek blijven en vooruit kijken en gaan. Aan het verleden valt niet meer te tornen, we kunnen het niet meer terugdraaien of ongedaan maken. Wel kunnen en mogen we er samen van leren en nieuwe kleuren en vormen geven aan ons heden. Want dat is per slot van rekening waar we samen zijn, in het heden.
Of je nu Moluks, Nederlands, Indisch, Surinaams, Japans, Chinees of van een andere Nationaliteit bent. We zijn allen mens en ieder van ons wilt zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen.
Dat begint met respectvol luisteren en een open gesprek.
Er valt nog zoveel te zeggen en filosoferen over het woord verbinding, maar dat bewaar ik voor een ander schrijven. Ik sluit deze Kata² af met een vrije woordenstroom, waarin ik mijn gedachten in stilte laat gaan.
Je mag het zien als mijn handreiking en uitnodiging tot verbinding.
Nusa Ina
Gandong ~ Verbinding