Toen ik er midden in zat
Mag ik je (weer) meenemen voor een excursie in mijn gedachtewereld. Dit keer neem ik je mee naar de burn-out. Wist je dat taal ook in ontwikkeling is. Een woord als burn-out, bestond in mijn jeugdjaren nog niet, of het werd in de volksmond, niet of amper gebruikt. Maar laat ik eerst beginnen met de betekenis van burn-out, volgens de welbekende van Dale.
* burn-out (de; m; meervoud: burn-outs) Een toestand van geestelijke uitputting ten gevolge van langdurige stress *
Een burn out is vrij vertaald in het Nederlands, opgebrand dan wel oververmoeid. Moe zijn of oververmoeid, is van alle tijden en zal er volgens mij altijd in min of meerdere mate zijn. En ja, dit ken ik wel uit mijn jeugdjaren. Er werd weliswaar veel minder over gesproken of geschreven, maar het was er wel.
In de afgelopen, pak hem weg 20 jaar, hoor ik hier veel meer over in mijn omgeving. Zoek in Google op burn-out en er gaat een hele wereld voor je open. Heel het internet staat bol van informatie, die in diverse en zeer uiteenlopende wijze geboden wordt. Ik heb zelf ook wel eens een burn-out gehad en ik moet eerlijk zeggen. Ik vond het vooral heel vermoeiend, want ik was niet vooruit te branden en werd moe van mijn eigen vermoeidheid. Absoluut geen pretje om te ervaren, maar nu ik er zo op terug kijk, was het niet verwonderlijk dat ik uiteindelijk een burn-out kreeg.
Toen ik er midden in zat, baalde ik er enorm van en wilde ik het zo snel mogelijk opgelost hebben. Inmiddels is mijn kijk op een burn-out, wel wat veranderd. Het is niet meer dan mijn veranderende kijk en mening, maar nu terugkijkend, denk ik dat het goed is dat ik een burn-out kreeg. Ik ging namelijk zo enorm over mijn eigen grenzen heen of misschien is het beter omschreven als ik zeg ” ik gaf mijn eigen grenzen niet aan” . Ik wilde zo goed als mogelijk aan de verwachtingen voldoen, normaal zijn en er bij horen. Ik was, zoals men dat noemt, een people pleaser. Nou en daar stond ik dan met mijn goede gedrag. Burn out, people pleaser en dan? Ja, ik herkende mezelf wel in het gedrag van een people pleaser, maar hoe verander ik dat “aangeleerde” gedrag en voor mij ook niet onbelangrijk. Is het tegenovergestelde van een people pleaser, een people teaser?
Ik heb van huis uit geleerd om er voor anderen te zijn. Dat is ook één van de redenen dat ik mijn gedachten deel via Lain Sayang Lain (Vrij vertaald houden van elkaar/zorgen voor elkaar). Ik ben nog steeds dankbaar voor het stukje cultuur en opvoeding, vanuit het gedachtegoed Lain Sayang Lain. Houdt dit in dat ik door dat stukje opvoeding een people pleaser ben en daardoor een burn-out kreeg? Ja en nee. Nou daar schiet je wat mee op, met zo een antwoord. Ik zal mezelf proberen te verduidelijken. Ja, omdat ik door allerlei omstandigheden niet de skills of handvatten had, om mijn eigen ruimte in te nemen. Want nee tegen iemand zeggen voelde vooral onaardig. En dan zei mijn eigen stemmetje in mijn hoofd, als je nee zegt, dan vindt die ander jou niet meer aardig, dan ben je niet beleefd. Nee, omdat ik in de loop der jaren, stapje voor stapje heb geleerd om mijn grenzen aan te geven of zoals ik het zelf zou omschrijven. Ik heb geleerd om mijn eigen ruimte in te nemen. Nee, dat ging niet van de ene op de andere dag.
Nee, het was niet altijd makkelijk, maar het heeft mij zoveel meer gebracht dan ik ooit had kunnen bedenken. Daarom ja & nee.
Het is naar mijn mening vooral een stukje groei en bewustwording. Van burn-out en people pleaser naar mezelf mogen zijn. Door mijn eigen ruimte in te nemen ben ik gewoon open en eerlijk naar mezelf en naar jou.
Zoals de schrijfster Anita Moorjani schrijft in haar boek "Dying to be" me:
“door de rol te spelen die een ander verwacht, ontneem je jezelf de kans, om jezelf te zijn en daarmee ontneem je de ander, om jou (ware zelf) te leren kennen”.
Vrij vertaald en vanuit dat oogpunt zeg ik.
Dankjewel burn-out. Je leek een vijand, maar je bleek een vriend te zijn.
Nusa Ina
Burnout