Je hebt het vast al voorbij zien of horen komen “Molukkers 70 jaar in Nederland”.
Ook ik ben 1 van die vele inwoners in Nederland, met een Molukse afkomst. Velen zullen dit al weten en hebben dit kunnen lezen in mijn andere stukken voor Kata2. Mocht dit niet het geval zijn, dan nodig ik je uit om dit alsnog te lezen.
Via Instagram hebben wij de vraag gesteld: ’Ik ben (g)een Molukker en voel me (niet) verbonden met de Molukse cultuur omdat...’
Mijn antwoord:
Ja, Ik ben een Molukker en voel me verbonden omdat… Het ‘omdat’ zal al schrijvende helder worden en ik zal hier later op terug komen. Mijn antwoord is net zo eenvoudig als dat het complex kan zijn. Want wat is dat, een Molukker zijn? Hoe definieer je dat en valt het überhaupt te definiëren? Als ik het definieer is het mijn persoonlijke kijk, mijn ervaring en mijn beleving van mijn gevoel, van Molukker zijn.
Ik kan er woorden aan geven, het proberen te omschrijven, maar ik zeg er dan meteen achteraan, dat het voor mij voornamelijk een gevoel is. Mijn Molukse zijn, is iets wat ik van binnen voel. Dat voelen is niet heel vreemd, als je bedenkt dat ik en veel van mijn Molukse familie, worden omschreven als wat men noemt gevoelsmensen.
We voelen! We voelen met ons hart, ons lijf & al onze zintuigen staan open.
Mijn antwoord op de vraag? Ik voel mijn Molukse ik, in mijn hart en in mijn denken, omdat ik een groot deel van mijn basis van mijn Molukse vader en familie heb meegekregen. Thuis was ik omringd door mijn Molukse familie, we spraken onze taal, we aten samen aan tafel en genoten van voornamelijk Molukse maaltijden. We gingen samen naar de Molukse kerk, we vierden Molukse bruiloften, we rouwden en eerden onze dierbare die ons voorgingen volgens Molukse gebruiken. We luisterden en zongen Molukse liederen. Kortom we waren een Moluks gezin wonend in een Molukse wijk in Nederland. Je mag gerust stellen, dat mijn denken en mijn basis, gevoed is door mijn Molukse vader en mijn Molukse familie. Mijn Molukse gevoel en zijn, is een optelsom van deze basis die mij is meegegeven.
Nu zou je de volgende vraag kunnen stellen: ‘maakt dit mij dan tot een (typische) Molukker?’
Naar mijn mening is het antwoord nee, want zoals eerder geschreven, dit is mijn ervaring, mijn beleving van Moluks zijn. Stel dezelfde vraag aan een ander en het antwoord kan totaal anders zijn vanuit haar of zijn ervaring en beleving.
Mijn gevoel en mijn denken is in de basis Moluks en is in de loop van mijn leven, verrijkt met een mengelmoes aan, en van culturen. Ik heb mogen ervaren van andere culturen, bijbehorende tradities, gebruiken en meer. Persoonlijk vind ik dat een rijkdom, omdat het mijn kijk-, ervaring en gevoelswereld heeft verbreed en verdiept.
Met deze verbreding en verdieping komt tegelijkertijd ook mijn eigen afkomst naar voren. Mijn Molukse achtergrond en opvoeding, zie ik in sommige culturen en gebruiken (voor een gedeelte) terug en ik herken bepaalde (onuitgesproken) regels, gebruiken, normen en waarden. Persoonlijk ervaar en vind ik, dat mijn basis, het contact met andere culturen makkelijker maakt, omdat er een herkenning en verbinding is, meer raakvlakken naar en met andere culturen.
Molukse zijn is voor mij in woorden uitgedrukt, opvoeding, adat (onze gebruiken), religie, onze open kijk naar de spirituele wereld, warme en hechte familiebanden, een manier van denken, geven, delen, beleven, verbondenheid, een liefdevolle kracht en connectie met familie-ouders en voorouders. Het is een gevoel van herkenning, zoals je merkt kan ik er niet exact de juiste woorden voor vinden. Het is zoals ik eerder zei, iets wat ik in mijn hart en mijn zijn voel.
Laat ik beginnen met het volgende. Ik weet dat opvoeding, cultuur en achtergrond van invloed zijn op ieder mens, dus dat geldt ook voor mij. Belemmerd mijn Molukse zijn en denken mij naar en in contact met anderen? Nee, is daarop mijn antwoord. Door de jaren heen, werd mij iets duidelijk en loopt dit als een rode draad door mijn leven. Mijn focus ligt niet op wat ons scheidt, maar wat ons verbindt.
Ik denk dat dit onder andere is voortgekomen uit mijn “dubbelbloed” zijn. De twee culturen, afkomst en omgeving. Mijn ouders waarvan de één een donkere huidskleur had en de ander een lichte. Hun gewoonten zijn twee werelden die bij elkaar komen in één gezin. Ik ben een kind uit twee werelden, dus mijn basis en vertrekpunt was en is, vanuit twee werelden.
Mijn focus, kijken en denken is hierdoor én als vanzelf, breder en de verbinding is vanuit mijn basis (minimaal) tweesporig.
Ik geef ook ruiterlijk toe, dat het mij niet altijd lukt of is gelukt. Ook dat hoort bij het volwassen worden, het accepteren en respecteren van omstandigheden, situaties, verschil van mening of visie. Dat laatste accepteren en respecteren, vind ik persoonlijk van grote waarde. Het ligt mij na aan het hart en mijn streven, is volgens deze twee normen en waarden, te handelen en leven.
In de stilte en terwijl ik schrijf, heb ik een gesprek met mezelf. Ik besef me terdege, dat dit mijn mening, mijn keuze en mijn vertrekpunt is. Ik heb mogen ervaren en mogen leren, dat dit voor ieder mens anders is, of anders kan zijn. Daar zit soms een kleine nuance in, maar het kan ook een wereld van verschil zijn. Is dat erg? Is dat onoverkomelijk? Is dat een belemmering? Is dat een opening, een verrijking, sta ik open en luister ik? Hoe vind ik verbinding in en naar het onbekende?
Wat is dat onbekende? Het is iets wat ik niet ken, maar wordt het daardoor buitengesloten?
Ik weet dat ik van nature, gezond-nieuwsgierig ben, geïnteresseerd en benieuwd naar het verhaal van “een ander”. Daardoor luister ik graag naar het verhaal dat je me, al dan niet in woorden, verteld en met mij deelt.
Soms komen er vragen, omdat ik meer wil horen. Uit belangstelling of omdat ik iets niet begrijp. Ja, vragen stellen is voor mij een mooie manier van verbinding zoeken of maken. Het is, mits de vraag open en respectvol gesteld, een prachtige opening voor een gesprek van mens tot mens. Mensen die elkaar ontmoeten in hun gedeelde verhaal.
Tja, de stilte en mijn denken en dat terwijl ik dit stuk schrijf. Laat ik zoals in het begin beloofd, terugkomen op de vraag.
Maakt dit wat ik nu deel en schrijf mij een Molukker? Ik kan vertellen dat ik bepaalde normen, waarden en opvoeding van mijn Molukse vader en familie heb meegekregen. Ik ben daar tot op de dag van vandaag dankbaar voor, want het heeft mij verrijkt.
Dan volgt meteen mijn vraag “wat is typisch Moluks”? Ik denk dat ik iedereen inclusief mezelf, tekort zou doen met één label “typisch Moluks”. We zijn meer dan één label en we groeien, we leren en ervaren door de jaren heen.
Ons bewustzijn verandert en groeit mee.
Ik ben,
Nusa Ina
Ik ben